శ్రీ కిరికెర రెడ్డి భీమ రావు
జ్ఞాన వాశిష్ఠ రత్నములు

శ్రీ కృష్ణ దేవరాయ గ్రంథమాల వారు, ఈ కృతిని 13వ పుష్పముగా 1957లో ప్రకటించిరి. ఈ పౌత్తములోని వచన రచనలు శ్రీ డి. బాబన్నగారివి. ఇయ్యది సంగ్రహ కావ్యము గనుక, పూర్వాపర కథాసందర్భముల, నా వచన రచన లతికించుచు పాఠకుల మనముల నాకర్షించును.

కం. ఎక్కడి సంసారంబిది?
యెక్కడి ఘోరంబపీడ ? యెక్కడిదోనా
కొక్కటియు దోపకున్నది
నిక్కెడి కామాదిరిపులు-నిఖిలేంద్రియముల్


కం : మీరెఱిఁగిన, సుజ్ఞానము
వారక యుపదేశమేుసఁగి వాత్సల్యంబిం
పార, ననుఁ జూ డవేడుదు
సార తపోబలవిశాల; సన్మునీ చంద్రా;

చం : విరహిత గర్వియై , వరవివేకియు, భోగవిదూర చిత్తు డై
సరసత నిస్పృహుండునయి, శాంతిని గల్గి, విజృంభణంబుగా
బరగు, నహంకృతోక్తుల, వివాదములన్ దరిఁజేరనీయ, కా
దరమతి గాంచ వలయు – దాశరధీ పరమంబు జెందగన్ .

సి. ఎలుకలు కొఱికిన-వలరీతి నశియించు
సంసార వాసన-సక్రమముగ
తెగును. మనో గ్రంధి-తెప్పున దరువాయి
ప్రవిమల జ్ఞాన, స్వభావమంత
సజ్జుగా, నిత్యప్రసన్నమై-నెగడుచు
నలరు బ్రత్యక్ష మీ-యనుభవంబు
గల్లి, యోగ ఋనే-గడన సర్పెడు వాని
కరుణకుకా బహ్మాది సురలు పాత్రు
గీ : లగుదు రట్టి, యోగాభ్యాసుఁడగణితుఁడయి
దిగ్వితానంబులెల్లను-దెల్లముగను
గనులు నైజంబుగా జూచు-కరణి జిత్త
గతియె లేకుండ, దాఁజేయు కర్మలెల్ల.

విజయనగర కళావిలాసము(లేపాక్షి ) ప్రచురణ 1957
ఈ కృతి ” పద్మశ్రీ ” కల్లారు సుబ్బరావు గారికంకిత మివ్వబడినది.

చం. అది, విరుపన్న నిర్మితము నై యెసలారెడు, దేవమందిరం
బది, యొక : శిల్పరత్నమన నై , మనరాయలసీమ కీర్తి ,కా
స్పదమయి,శిల్పనైపుణి, సభఁగుర భంగిని, జాటుచుండు; వే
రెది, సరిరాదటంచు, మది కెంతయు మోదముఁ గూర్చు చుండెడిన్ .

దుర్గా దేవి
ఉ : అది ! దుర్గ ! నాడు మహిషాసుర మర్దనివైన మీద నీ
వొద్దిక నా మహేశ్వరు, మహోన్నత పీఠముజేరి కందురా
సుద్ది హుళక్కి; యిందె నిజసూనుని బాయఁగ లేక నిల్చి, యీ ముద్దులపట్టి, భద్రు నగుమోమును గాంచెదు; స్తంభ మందున న్ “.

సీ. రాజాను మతిరేక- రాష్ట్ర ధనంబెల్ల
ఆలయంబునకు, వ్యయంబొనర్చి
ద్రోహమొనర్చిన – దుర్మ తి విరుపణ్ణ
బట్టి తెండని, నృపవర్యుఁడలిగి
ముదల నిడిన, నంత, మదిఁబొక్కి, యావార్త
నాలకించుచు, విరుపాఖ్యుఁడపుడు
కనుగుడ్లఁబెకలించి – కడుకొని, శిల పై న
గొట్టె నటందురు క్రూర గతిని
గీ . నమ్మఁశాలమిద్ది; నలువారఁగళరెల్ల
వృద్ధిసల్పి శిల్పి విజ్ఞతలకు
దగిన గౌరవంబు దైవాఱఁగూర్చిన
రసికుఁడిటు లొనర్ప బొసగు నెట్లు?

ఉ : ఈ రతనాల బొమ్మలను-నెవ్వరు పాడొనరించిరో నిరా
ధారము కారణంబు; మతదర్ప సమన్వితులై_-మహోగ్రులై
క్రూరులు చెక్కివై చిరొ విరోధము నూనుచు,లేక యిట్టి శృం
గారము పాడుచేయుదురె? కన్నులపండువుఁ గూర్చు చుండగన్ .

———–