పి. శ్రీదేవి (P.Sridevi)

పి.శ్రీదేవి

కాలాతీత వ్యక్తులు

గబగబా సగం మెట్లెక్కి “ప్రకాశం ! “ అని గట్టిగా కేక వేశాడు కృష్ణమూర్తి . డాబా మీది వరండాలో నుండి మెట్ల మీదకు తొంగి చూస్తూ ప్రకాశం . “వస్తున్నానోయ్ , ఒక్క నిముషం ! నువ్వే పైకి రారాదూ పోనీ ! “ అన్నాడు . ఆ చివరి మాట వినిపించుకోకుండానే కృష్ణమూర్తి మళ్లీ కిందికి దిగిపోయి వీధి వరండాలో నిలుచున్నాడు కూనిరాగం తీస్తూ . ఇంతలో తన పక్క నుండి ఎవరో దూసుకుపోయినట్లయింది . తుళ్ళి పడి ఆ వక్తి కేసి తేరిపార చూశాడు . అతనికేదో ఐనట్లయింది . ప్రకాశం కిందికి దిగి వచ్చి కృష్ణమూర్తి భుజం మీద చెయ్యి వేసి “ఇంక పద ! “ అన్నాడు .
ఇద్దరూ సందు మలుపు తిరిగి మెయిన్ రోడ్డు వైపు నడిచారు . దారిలో ప్రకాశం “ ఏం కృష్ణ మూర్తీ ! ఏమిటీ విశేషాలు ! అన్నట్టు ఆ మధ్య హైదరాబాదు వెళ్ళావట కదూ ! “ అన్నాడు .
కృష్ణమూర్తి పరధ్యానంగా ఏదో ఆలోచిస్తూ “ఆ నేను చెప్పే విశేషాల కేముంది గాని ఎవరోయ్ ఆ మెరుపు తీగ ! “ అంటూ తిరుగు ప్రశ్న వేశాడు . అదేమిటో అర్ధం కాక “ఏమిటో !అన్నట్లు తెల్ల బోయి చూశాడు ప్రకాశం .
“నువ్వు చూడలేదూ !” ఇప్పుడే మీ యింట్లోకి వేల్లిన్బ్ది .”
“కళ్ళ జోడూ రెండు జడాలూ – ఆ అమ్మాయేనా ?” అన్నాడు ప్రకాశం .
“ఆ ఆ !” అన్నాడు కృష్ణమూర్తి .
“కొత్తగా దిగారు లేరు ! మా యింటి కింది వాటాలో అద్దెకుంటున్నారు .”
ఆ మాట వినేసరికి కృష్ణమూర్తి అదోలా మొహం పెట్టి “ఈ యింట్లోనే ఉంటున్నారా !
చెప్పావు కావేం ?” అంటూ మూలిగాడు .
ప్రకాశం నవ్వుతూ “చెప్పడానికేముంది ఇందులో ? ఈ మధ్యనేగా వాల్లోచ్చింది ! అంతా కలిపి పదిహేను రోజులవలేదు . ఇన్నాళ్ళూ నువ్వు ఊళ్లోనే లేవాయె !” అంటూ సంజాయిషీ చెప్పుకున్నాడు . అంతలోనే మళ్లీ “ కాని నాకు భయంగా ఉంది సుమా కృష్ణమూర్తీ ! గది మార్చేస్తే బాగుండునని తూస్తుంది ! “ అన్నాడు .
కృష్ణమూర్తి “అదే భయం దేనికీ ! ఇంతకూ ఆవిడ నర్సా , స్తూదేంటా ?” అన్నాడు సిగరెట్ వెలిగించుకుంటూ .
“రెండు కాదు , వర్కింగ్ గర్ల్ , అంటే ఎక్కడో ఉద్యోగం చేస్తోంది బి .ఏ . జూనియర్ దాకా చదివి మానేసిందట , ఆ పైన డబ్బు లేక అనుకుంటాను టైపూ షార్టు హాండూ నేర్చుకుంది . ప్రస్తుతం రైల్వేలో ఏదో ఆఫీసులో పని చేస్తూంది . వాళ్లదసలు అనకాపల్లి దగ్గర ఏదో ఊరట “ అన్నాడు ప్రకాశం . ఆమెను గురించి తనకు తెలిసినంత వరకూ చెప్పేశాననే తృప్తితో .
“ పదిహేను రోజులలో ఇన్ని ఆరాలు తీసిన వాడిని గదా – మళ్లీ ఆవిడంటే భయమంటావేం ? పోనీగాని ఈ మాటలు ఆవిడను ఇంట్రడ్యూస్ చేస్తావ నాకు ?” అన్నాడు కృష్ణమూర్తి .
“తప్పకుండా , అంత ప్రాధేయపడాలా ? అసలు ఇవాళ రూముకెళ్ళగానే ఆవిడే ఆడిగేస్తుంది – మీ ఫ్రెండుని పరిచయమైనా చేశారు కాదేం అని . మొన్ననేం జరిగిందో తెలుసా – ఆవిడ భలే మనిషిలే ! – “ అంటూ ఎందుకో ఆగిపోయాడు ప్రకాశం .
“ అసలేం జరిగిందో చెప్పక అలా గుటక వేసి ఊరుకుంటావే ?” అని కదిలించాడు కృష్ణమూర్తి .
“ ఆవిడకి ఇంటర్ లో క్లాస్ మేటట . కళ్యాణి అని ఒక అమ్మాయి . ఈ సంవత్సరమే ఆనర్సు లో చేరింది . ఓ సాయంత్రం ఈవిడ గారు ఆ అమ్మాయిని అమాంతం నా రూములోనికి తీసుకొచ్చింది , పరిచయం చేయాలంటూ .”
“ ఇంకేం ! ఇద్దరు స్నేహలతల్ని సంపాదించావన్నమాట ! “ అన్నాడు కృష్ణమూర్తి కొంచెం ఈర్ష్యతో .
వెంటనే ప్రకాశం “అంతగా కుమిలిపోకు – ఇందిర యిందాకా నిన్ను సారిగా గమనించలేదేమో గాని అమాంతం భుజం పట్టుకు నిలవేసి మరీ మాటాడేస్తుంది . అర నిమిషం కిందట పరిచయమైన వాళ్ళతో ఆరు గంటలు బాతాకానీ వేసుకు కూర్చో గలదు . చాలా చలాకీ పిల్ల !” అని స్నేహితుడిని ఊరడించడానికి ప్రయత్నించాడు .
“అంత మంచి కంపెనీ దొరికితే అలా తెల్ల మొహం వేస్తావేం ? పోనీలేగాని నువ్వు రూము ఖాళీ చేస్తే మాత్రం తప్పకుండా నాతో చెప్పు “ అన్నాడు కృష్ణ మూర్తి .
అంతవరకూ నవ్వుతూనే మాటాడుతున్న ప్రకాశం ఆ మాట విని మొహం ముడుచుకున్నాడు . మళ్లీ వెంటనే సర్దుకుని “ ఓ ! తప్పకుండా !” అనగలిగాడు .
ఇద్దరూ అలా పూర్ణా థియేటర్ వేపు సాగిపోయారు .
ప్రకాశం ఫైనల్ ఇయర్ ఎం .బి ., బి .ఎస్ . చదువుతున్నాడు . కాలేజీ కెదురుగా చెంగల్రావు పేట డౌన్ లో మొదటి మేడ యింట్లో ఉంటున్నాడు .
నిన్న మొన్నటి దాకా ఆ మేడ స్టూడెంట్స్ లాడ్జి గా ఉండేది . మెడికల్ కాలేజీలో చేరిన నాటి నుండి ప్రకాశం అందులోనే ఉంటున్నాడు . పైన ఉన్న ఒకే ఒక మేడ గదిలో కిందనంతా కలిపి నాలుగు గదులున్నాయి . వాటిలో పూర్వం ఏ .వి .యన్ కాలేజీ విద్యర్దులుండేవారు . వేసవిలో వాళ్లు ఖాళీ చేసి పోగానే ఆ వాటిలో ఇందిరా , ఇందిరా నాన్నా ప్రవేశించారు .
ఎత్తయిన గుర్రపు అరుగులూ , చిన్న వీధి వసారా , వసరాలో నుంచి లోపలికి నడక , దానిలో నుండి మేడ మీదకి సన్నని మెలికలు తిరిగే సిమెంటు మెట్ల వరుస – ముప్పై ఏళ్ల క్రితం అదే అందం అనుకునే పద్దతిలో కట్టబడినదా యిల్లు . ప్రకాశం తన రూముకు వెళ్ళాలన్నా బయటకు రావాలన్నా ఆ నడకలో నుండే నడవాలి . సంసారులున్న యింటిలో అటు యిటూ తిరగడం , తన కోసం . ఎవరో వస్తూ పోతూండడం – వాళ్లకి ఇబ్బందిగా ఉంటుందేమో ననిపించేది ప్రకాశానికి కొత్తలో పూర్వం ఎప్పుడూ విద్యార్ధులే ఉండేవారేమో అతనికా కష్టం ఉండేది కాదు . మొదట్లో మరొక రూము చూసుకుంటే బాగుండుననుకున్నాడు . కాని ఐదు సంవత్సరాల అందులో ఉండడానికి , అంతరాయం లేకుండా తన చదువు సాగడానికి ఏడో కారణం ఉండే ఉంటుందనిపించిందతనికి . ఆ నమ్మకాన్ని కాదనుకోలేక అలాగే కాలం గడిపేస్తున్నాడు .
ఆ ఇంట్లో దిగిన రెండో రోజునే ఇందిర హడావిడిగా ప్రకాశం రూములోకి వచ్చి “ చూడండీ ! మా నాన్న గారికేందుకో గంట నుండి చాలా ఆయాసంగా ఉంది . ప్రయాణం బడలిక వల్లనో ఏమో ! ఒక్కసారి చెయ్యి చూస్తారా ! “ అంది .
ప్రకాశం వెళ్లి చూశాడు , “ మీ నాన్న గార్కి బ్లడ్ ప్రషర్ ఉందనుకుంటాను . ప్రస్తుతానికేం భయం లేదు . పూర్తి విశ్రాంతి తీసుకోమనండి , రాత్రికి భోజనం మానిపించి కొంచెం పాలివ్వండి . రేపుదయం హాస్పటలుకు తీసుకు వెళ్లి చూపిస్తాను “ అన్నాడు .
మర్నాడు ఉదయం ఇందిర ప్రకాశం రూములోకొచ్చి “ మీరిప్పుడు హాస్పటలుకు వెళతారు గాడూ ! అభ్యంతరం లేకపోతే మా నాన్నగారిని కూడా తీసుకు వెళతారా ?” అంది .
“ మాటల్లో వచ్చారు . నేనే వచ్చి చెపుదామనుకుంటున్నాను . ఇంకో అరగంటలో బయలుదేరతాను . సిద్ధంగా ఉండమనండి “ అన్నాడు ప్రకాశం . ఆ తరువాత కాస్సేపటికి అతడు కిందికి దిగి వచ్చేసరికి ఇందిర కూడా తయారై ఉంది . ముగ్గురూ కలిసి హస్పటలుకు వెళ్లారు .
ఆ సాయంత్రం ఇందిర మళ్లీ ప్రకాశం రూములోకి వచ్చి “ ఏమండీ ! ఉదయం నాన్నగారిని పరీక్ష చేసిన డాక్టరు ఏమన్నాడు ? బ్లడ్ టెస్టు చేశారు గదా ? ఏమిటి సంగతి ?” అని అడిగింది .
“ నేను చెప్పాను కదూ బ్లడ్ ప్రెషర్ ఉందని ! అదే , చాలా ఎక్కువ ప్రెషర్ ఉంది . కొన్నాళ్లు విశ్రాంతి తీసుకోవాలి . అదీకాక ఆయన అలవాట్లు కొంచెం తగ్గించుకోవాలి “ అనేసి ప్రకాశం కొంచెం బాధపద్దట్టు , మళ్లీ “ క్షమించండి . డాక్టరు గారలా చెప్పారు “ అన్నాడు . అలా అన్నందుకు ఆమె ఏదైనా బాధ పడుతున్నదేమోనని ఆమె వైపు పరిశీలనగా చూశాడు .
ఇందిర ఏమీ బాధ పడలేదు సరిగదా చాలా సాధారణంగా – “ నేనూ అదే చెపుతున్నాను . కాని ఆయన యింక మారేది లేదు . అసలా తాగుడు వల్లనే యింతగా ఆరోగ్యం పాడైంది “ అంది .
ప్రకాశం మనస్సు చివుక్కుమంది . తండ్రి గురించి ఒక కొత్త మనిషితో ఇందిర ఇలా మాట్లాడగల్గడం అతని కాశ్చర్యం కలిగించింది .
తండ్రి ఆరోగ్యం గురించిన ఏదో ప్రశ్న వేయడానికి వచ్చి కరం క్రమంగా ఇందిర అలా ప్రకాశంతో మాటలాడుతూ కూర్చుండిపోయేది . ఒక మాట చెప్పడానికి వచ్చి పది ప్రశ్నలు వేసి వెళ్ళేది .
ఉదయం 10 గంటలకు ఆఫీసుకు వెళ్లి సాయంత్రం ఐదు గంటలకు వస్తుంది ఇందిర . ప్రకాశం సాయంత్రం ఐదు అయేసరికి కాలేజి నుండి వస్తాడు . వెంటనే బట్టలు మార్చుకొని ఏ స్నేహితుదితోనే కలసి బజారుకు పోయేవాడు .లేదా చదువుకునేందుకు లైబ్రేరీ కి పోయేవాడు . తిరిగి ఇల్లు చేరుకునే సరికి ఎనిమిదో తొమ్మిదో అయేది .రాగానే ఇందిర ఏదో ఒక సాకుతో కబుర్లు చెపుతూ కూర్చుంటుంది . ఒక్కొక్కసారి ప్రకాశానికి ఆవిడ రాకపోకలు చికాకు కలిగించేవి . చదువు వెనక పడుతుందని భయపడేవాడు . కాని ఏమీ తోచనప్పుడు ఆమెతో కబుర్లు చెప్పడంలో ఏదో ఒక ఆనందం అనుభవించేవాడు .
ప్రకాశానికి క్రమంగా ఆమెతో కాలక్షేపం ఒక తప్పనిసరి అలవాటుగా పరిణమించింది . రోజులో ఏదో ఒక సమయంలో ఆమె అతని గదికి వస్తుంది . ఏదో ఒక అక్కరలేని విషయమైనా సరే ప్రస్తావించి మాటలు పెంచుతుంది . రోజులకు రోజులు అల గడిచాయి . కాని ప్రకాశం మాతరం అవసరం లేకుండా వాళ్ళా వాతాలోకి వెళ్ళలేదు . ఇందిరతో తనకు తానై మాటాడలేదు . ఒక్కొక్కప్పుడు ఇందిర మరీ విసుగెత్తిస్తుంది . ప్రకాశం లోలోపల మందిపడినా పైకి మాత్రం ఇందిర నేమీ అనలేకపోయేవాడు . ఇందిరంటే అతని కెందుకో ఒక విధమైన భయం . ఆమెలో అతన్ని ఆక్షరించిన వాటికంటే భయపెట్టిన విషయాలే ఎక్కువ .

రచన : కాలాతీత వ్యక్తులు (నవల నుంచి )…

———–